Ten drewniany kościół o konstrukcji zrębowej znajduje się w dzielnicy Stobiecko Miejskie i jest najstarszym zabytkiem w Radomsku. Podanie głosi, że Stobiecko było wsią zasiedloną w XIV wieku jeńcami tatarskimi. Jedna jej część należała do miasta, stąd określenie Stobiecko Miejskie, druga zaś była własnością szlachecką – Stobiecko Szlacheckie.

Świątynia ta jako jednonawowa, z węższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, z dachem dwuspadowym, nad prezbiterium z szerokim okapem i wieżyczką na sygnaturkę, wzniesiona została w 1502 roku. Na szczególną uwagę zasługuje znajdujący się we wnętrzu kościoła chór muzyczny z przełomu XVII i XVIII wieku, a przede wszystkim gotycko – renesansowy tryptyk pochodzący z 1519 roku. Środkowe pole tryptyku przedstawia Świętą Rodzinę, a zewnętrzne części skrzydeł bocznych cztery sceny Męki Pańskiej. Wewnątrz przedstawiono postaci św. Jana Jałmużnika, św. Zofii z córkami, św. Marii Magdaleny i św. Witosa. Kościół restaurowano w wieku XVIII i w 1899 roku. Z tego pierwszego okresu pochodzi belka z informacją dotyczącą budowy kościoła, krucyfiks oraz drewniana dzwonnica. Podczas renowacji przeprowadzonej w latach 1951 – 1952 przywrócono oryginalny wygląd polichromii usuwając przemalowania naniesione w 1615 roku.

Kościół gruntownie odrestaurowano w latach 2010 – 2012 przywracając m.in. pierwotny, pochodzący z 1789 roku wygląd zakrystii. Renowacji poddano znajdującą się obok świątyni dzwonnicę z drugiej połowy XVIII wieku, a także zdobiące wnętrze świątyni ołtarze: ołtarz główny p.w. Wniebowzięcia Matki Boskiej i św. Rocha oraz ołtarze boczne p.w. Matki Bożej Różańcowej i p.w. św. Barbary.