ul. Narutowicza 1

tel. (044) 683-56-51

Dzisiejszy ratusz jest już drugim ratuszem w historii miasta. Pierwotnie ta najważniejsza w mieście budowla wznosiła się pośrodku rynku, dzisiejszego placu 3 Maja. Z dokumentów sporządzonych podczas lustracji dóbr królewskich wynika, że pierwszy, wzniesiony prawdopodobnie około XV wieku, spłonął w pożarze w 1562 roku.

Odbudowany ratusz spłonął po raz kolejny w 1624 roku w pożarze podłożonym pod miasto przez Lisowczyków. O jego odbudowie świadczy dokument wystawiony 3 lipca 1643 roku przez Władysława IV: Ratusz Mieyski tuteyszy własnym kosztem i pracą mieszkańców ku ozdobie miasta wystawionym został.

Na początku XIX wieku ratusz był w już w takim stanie, że miastu nie pozostało nic innego jak zbudować nowy. Plany uporządkowania centrum, rozbiórki stodół, prostowanie ulic, jakie powstały w latach 1824-27, wydawały się stosownym momentem. 17 marca 1828 roku Komisja Rządowa Królestwa Polskiego podjęła decyzję o rozebraniu starego i budowie nowego ratusza. Prace trwały blisko 36 lat.

Kolejni burmistrzowie starali się przenieść ratusz z centralnej części rynku na róg nowo wytyczonej ulicy Piotrkowskiej, dziś Narutowicza, dowodząc, że tradycyjna lokalizacja zasłania inne budynki rynku i defiguruje cały prospekt miasta. Nie lada kłopotem było także przekonanie parafii św. Lamberta, właściciela jednego z narożnych placów, na którym miał stanąć budynek, aby odsprzedała tę ziemię miastu. Parafia prowadziła tam dochodową karczmę o nazwie Wesoła i z trudem przyszło jej zrezygnować z korzyści płynących z tej działalności. Starania o nowy ratusz zakończyły się jednak pomyślnie.

W latach dwudziestych XX wieku ratusz został przebudowany i znacznie powiększony według projektu radomszczańskiego architekta Włodzimierz Muchy. Do 1975 r. ratusz był siedzibą władz miasta.

Obecnie sale ratuszowe są miejscem ekspozycji i wystaw Muzeum Regionalnego.